Πανηγυρικός Λόγος της Τσαμάκη Δ. Μαίρης ( φιλολόγου), που εκφωνήθηκε στις 11 Ιουνίου 2022 στην Μητρόπολη Αγρινίου για την επέτειο απελευθέρωσης της πόλης από τους Τούρκους στις 11 Ιουνίου 1821!
Σεβασμιότατε -Σεβαστοί Πατέρες
Κύριε εκπρόσωπε της Ελληνικής Κυβέρνησης
Κύριοι Εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Κύριε Περιφερειάρχη
Κύριε Δήμαρχε της Πόλεως Αγρινίου
Κύριοι Δήμαρχοι των όμορων Πόλεων
Κύριοι Εκπρόσωποι των Αρχών
Κύριες και Κύριοι Εκπρόσωποι Φορέων της Πόλεως
Κύριες και Κύριοι
Η ιστορία είναι η μνήμη των λαών. Η αναδρομή στις μεγάλες ημερομηνίες που σημάδεψαν βαθιά την Εθνική μας Μοίρα ,δεν έχει μόνο σκοπό να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους Αιμοδότες της Ελευθερίας μας. Έχει κι έναν άλλο επίσης σπουδαίο σκοπό: Να αντλήσει διδάγματα για το παρόν και για το μέλλον. Όταν κάθε γενιά γίνεται ικανή για μια τέτοια αξιολόγηση, όταν από την ιστορία αντλεί διδάγματα και τα μετουσιώνει σε ενέργεια και πράξη ζωής, τότε το παρελθόν γίνεται μια ζωντανή και πολύτιμη αξία. Αλλιώτικα ξεπέφτει σε μια άγονη προγονοπληξία, σε έναν στείρο Βερμπαλισμό!
Από την άλλη κάθε λαός ,κάθε άνθρωπος ως μονάδα για να εκτιμήσει, αξιολογήσει σωστά την ολότητα πρέπει πρώτα να έχει επίγνωση της δικής του ιδιαίτερης ταυτότητας :προσωπικής- οικογενειακής, αλλά και της συλλογικής του, δηλαδή της Πατρίδας του και με την ευρύτερη και με την στενότερη έννοια του γενέθλιου τόπου καταγωγής του. Η συνειδητοποίηση δηλαδή του ανήκειν και του συνανήκειν σε μια ιδιαίτερη Πατρίδα, η γνώση της Ιστορίας της και εν τέλει η περηφάνια για αυτήν και η αίσθηση του χρέους για συνέχεια της και ανάπτυξη της!Aυτό το νόημα έχει λοιπόν η οροθέτηση αυτής της ημέρας της 11ης Ιουνίου ως ημέρα μνήμης, απόδοσης τιμών και Εθνικής Τοπικής Επετείου! Είναι η δική μας ημέρα, για την δική μας Πόλη που σήμερα γιορτάζει επίσημα και θεσμοθετημένα πλέον, την απελευθέρωση της από τους κατακτητές Τούρκους που για 400 και πλέον χρόνια πάταγαν, όριζαν, βεβήλωναν, τρομοκρατούσαν και βασάνιζαν και την δική της Γη, εδώ την δική μας γενέθλια Αιτωλική γη, την πόλη μας, το Αγρίνιο σήμερα, το Βραχώρι τότε…
Ο Θουκυδίδης έλεγε ότι τα «Έθνη πρέπει να έχουν μνήμη» και ο Κωστής Παλαμάς συμπλήρωνε «Δε ζει χωρίς Πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή», με την έννοια ότι όταν δεν υπάρχει το όλον που εγκολπώνει και πραγματώνει την μονάδα δεν υπάρχει συνέχεια, αλλά απαξία , ανυπαρξία, αλλοτρίωση και μαρασμός! Έτσι λοιπόν υπό το πρίσμα αυτής της οπτικής και ενθυμουμένη τη σοφή ρήση του Ομήρου ότι « Τίποτα δεν υπάρχει γλυκύτερο από την Πατρίδα», χαιρετίζουμε ολοψύχως ως Δημότες, ως Πολίτες,ως Πατριώτες αυτής της Πόλης την Εθνική -Τοπική Εορτή Μνήμης για την Έναρξη της Ελεύθερης Ιδρυτικής Πράξης του Αγρινίου και συγχαίρουμε όλους όσους δούλεψαν προς αυτή την κατεύθυνση και κυρίως την παρούσα Δημοτική Αρχή και ιδιαιτέρως τον Τωρινό Δήμαρχο της Πόλης μας!
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά …Ας Ανατρέξουμε για λίγο νοερά στο δραματικό παρελθόν της τουρκοκρατίας, που μέρος του δράματος αποτελούσε και το υποδουλωμένο Βραχώρι!Το έθνος στα χρόνια της τουρκοκρατίας έπεσε, αλλά δεν νικήθηκε. Η Ελληνική ψυχή έμεινε αδούλωτη. Η ήττα δεν είναι εξωτερικό, υλικό γεγονός. Είναι κυρίως μια εσωτερική, μια ηθική κατάσταση. Υπάρχει πραγματική ήττα ,όταν την αποδέχεται η ψυχή και υποκύπτει στη μοίρα της. Τότε όλα έχουν χαθεί! Αλλά το Ελληνικό Εθνοςδεν αποδέχτηκε ποτέ την ήττα του, την υποδούλωση του.
Αν ο κατακτητής υποδούλωσε τις πολιτείες και τους κάμπους, τα βουνά και οι θάλασσες ήταν ελεύθερα! Εκεί ψηλά στα απάτητα βουνά πετούσε η αδούλωτη ψυχή του παλικαριού, όπως μας την αποθανάτισε η λαϊκή μούσα
-Βασίλη , κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης…
-Μάνα, σου λέω δεν μπορώ στους Τούρκους να δουλεύω
Θα πάρω το τουφέκι μου να πάω να γίνω κλέφτης,
Να κατοικήσω στα βουνά, σκλάβο να μην με λένε…..
Το καριοφίλι αντιλαλεί από τον Όλυμπο ως την Κρήτη και στέλνει στον Ταπεινό Ραγιά , τον καταφρονημένο το μήνυμα της ελπίδας. Ο λαός αυτός, ο έρημος που οι ξένοι τον είχαν ξεγράψει πια-αφού του είχαν αρνηθεί και το όνομα του-είχε μάθει ξανά να πιάνει τα άρματα, να παρατάει το αλέτρι και να αδράχνει το καριοφίλι. Θα το κάνει αχώριστο σύντροφο του στη ζωή και στο θάνατο
-Άλλοι παινάνε τον πασά και άλλοι το βεζίρη,
Μα εγώ παινάω το σπαθί το τουρκοαρματωμένο
Που΄χει καμάρι η λεβεντιά κι ο κλέφτης περηφάνια!
Κυρίες και Κύριοι ακριβώς αυτό θα συμβεί και στον τόπο μας!
Σχεδόν παράλληλα με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης 25 Μαρτίου 1821, δύο μήνες μετά…..τόσο άμεση , μεγαλειώδης έκφραση της εθνικής συνείδησης και του αδούλωτου επαναστατικού πνεύματος!
Εδώ που αρχικά ήταν η διοικητική έδρα της Δυτικής Χέρσου Ελλάδας πριν μεταφερθεί από τον Φαναριώτη – Πολιτικό Μαυροκορδάτο στο Μεσολόγγι για λόγους ασφαλείας τον Μάρτιο του 1822, που περιλαμβάνει μία ευρύτερη περιοχή που εμπερικλείονται και οι αγωνιστικές δυνάμεις Βάλτου, Ξηρομέρου,Μακρυνείας,Θέρμου,Αιτωλικού,Μεσολογγίου θα ξετυλιχθεί η πρώτη μεγάλη επαναστατική επίθεση στην Δυτική Ελλάδα στον κατακτητή, η οποία ήταν παράτολμη στρατηγικά, σχεδόν άτοπη και κύριο πλήγμα στην καρδιά της Οθωμανικής Διοίκησης, που έπεσε σε χέρια Ελλήνων στην Δυτική Ελλάδα! Η ανδρεία όμως , η τόλμη και η απόφαση για αδούλωτη μοίρα καθόρισαν την μοίρα της περιοχής, καθόρισαν την ιδρυτική πράξη του Ελεύθερου Βραχωρίου- Αγρινίου.
Είμαστε στον Μάϊο του 1821. Το ημερολόγιο του αγώνα δείχνει στο ξεκίνημα του πρόσωπα ιερέων. Πρώτοι οι ιερείς στην καταβολή αίματος και πιστοί στην παράδοση του τόπου μας , όπου προσωπικότητες της Εκκλησίας τοποθετούνται στην πνευματική και κοινωνική πρωτοπορία. Εδώ είναι ο Επίσκοπος Βόνιτσας Δανιήλ, Φιλικός, ο οποίος την 23η Μαΐου συνελήφθη για διακίνηση επαναστατικών ιδεών, κατεδικάστη σε θάνατο και εκ τυχαίου περιστατικού διεσώθη!Και είναι και ο παπά Αλέξιος Δηματάς που ξεψύχησε από βασανιστήρια τις ίδιες ημέρες. Οι δύο ιερείς ανοίγουν τον δρόμο!
Στα τέλη Μαΐου 1821 Τούρκοι και Αλβανοί είναι εγκλωβισμένοι στο Ζαπάντι και στο Βραχώρι που για αιώνες ήταν προπύργιο της Οθωμανικής Διοίκησης. Είναι νύχτα 27ης προς 28ης Μαΐου…τα στρατιωτικά τμήματα σιγά- σιγά καταλαμβάνουν θέσεις. Αρχίζει μια κυκλωτική προσπάθεια πολιορκίας της Πόλης από τους τοπικούς , γενναίους οπλαρχηγούς!
Στις 27 Μαΐου ο Σιαδήμας από το Απόκορο -Θέρμο στρατοπεδεύει στη Δογρή με 500 δικούς του και ο Γρίβας με 200 άτομα, ενώ από νότια ο Μακρής και ο Ρατζικώστας στρατοπεδεύουν στα γεφύρια του Αλάμπεη με 700 Μεσολογγίτες,Αιτωλικιώτες και Ζυγιώτες. Από βόρεια εφορμά ο Βλαχόπουλος με τον Στάικο με 500 άτομα από τις επαρχίες τους. Σε δεύτερο επιχειρησιακό πλάνο θα εμφανιστούν δυναμικά και καθοριστικά από την Ανατολική πλευρά ,από Ξηρόμερο- Βάλτο οι οπλαρχηγοί Βαρνακιώτης και Ίσκος.
Ξεκινούν την επίθεση με λυσσαλέο σθένος Γρίβας και Σιαδήμας,αφού έχουν ενημερωθεί για την στρατηγική επιχείρηση του Βαρνακιώτη στο Μακρυνόρος. Σχέδιο υψηλής στρατηγικής αντίληψης. Προτεραιότητα να πιαστούν οι διαβάσεις του Μακρυνόρος, προκειμένου να αποκλεισθεί η πιθανότητα βοηθείας προς τους πολιορκημένους Τουρκοβραχωρίτες απ’ τον πασά της Άρτας Ισμαήλ Πλιάσα. Ο Πλιάσας παρά τις αλλεπάλληλες επιθέσεις, δεν κατόρθωσε να εκπορθήσει τις Ελληνικές θέσεις. Μαζί με τον Βαρνακιώτη στις διαβάσεις του Μακρυνόρος, ο Ίσκος, ο Αναγνώστης Καραγιάννης και ο Γώγος Μπακόλας.
Το πρώτο σπάσιμο της Γραμμής των Τούρκων είναι εκεί που βρίσκονται τα φυσικά όρια της πόλης, δηλαδή στα ποτάμια, στα γεφύρια Ερμίτσα και Αλάμπεη.Πολύ έξυπνο στρατηγικά και απίστευτα ωφέλιμο για τους επιτιθέμενους, διότι οι Τούρκοι- εχθροί, οι υπερασπιστές της Πόλης οι Αρβανίτες υπό την διοίκηση του Νούρκα Σερβάνηκαι Ταχήρ Παπούλια και με άλλους μπέηδες οχυρώθηκαν μέσα στην πόλη , όπου πλέον οι μάχες θα διεξαχθούν σώμα με σώμα, τοίχο με τοίχο!
Το εκπληκτικό και ενδεικτικό της μοναδικής ανδραγαθίας τους, αλλά και της θέληση τους, να ελευθερώσουν, να πάρουν από τα χέρια των Τούρκων το Βραχώρι είναι η ιστορία με το ένα και μοναδικό κανόνι που είχαν στη διάθεσή τους από το 1804 στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Μόνο ένα κανόνι που θα το προμηθεύουν με αυτοσχέδιες βόμβες προς τον εχθρό….με πέτρες και χαλίκια, ελλείψει πυρομαχικών! Πόσο ταιριάζουν οι στίχοι από την Ρωμιοσύνη του Ρίτσου
[ Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι,
Το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους
Το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους-
Έχουν στα χείλη τους απάνω το θυμό
Κι έχουνε τον καημό βαθιά-βαθιά στα μάτια τους
Σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι!]
Στη συνέχεια βέβαια θα ενισχυθούν και με αγορά πυρομαχικών και ενός πυροβόλου από τον ναύαρχο Χένδερσον ( μετά την μεσολάβηση Βλαχόπουλου που γνώριζε απταίστως Αγγλικά).Η θέση του εχθρού θα επιδεινωθεί με την πάροδο των ημερών και οι πρώτες αγριότητες σε βάρος των αμάχων είναι γεγονός. Από την άλλη οι πηγές καταγράφουν θηριώδεις προσπάθειες κατάληψης { Έν τούτοις ούτε οι πύργοι, ούτε τα οχυρά μέγαρα ηδύναντο να αντισταθώσιν εις την θάλασσαν των πολιορκητών. Οι Αιτωλοί και ο ατρόμητος Σύψας τρυπώντες κάτωθεν διά λοστών τους τοίχους τον οικιών , έρριπτον εντός των μεγάρων ρητίνην αναπέμπουσαν φλόγας, εισερχόμενοι δε ξιφήρεις και μετά απελπισίας κατέσφαζον τους ανθισταμένους Τούρκους.}
Αυτό που περιγράφεται στο παραπάνω χωρίο είναι οι μάχες σώμα με σώμα και η τεχνική της ρίψης ρετσίνας στους τοίχους για να υποχωρούν και να προχωρούν οι μαχητές ως ένα ποτάμι ασυγκράτητο που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του!
Στις 3 Ιουνίου καταφθάνει ο Βαρνακιώτης και οι Έλληνες είναι πλέον 4.000 στην γενική επίθεση. Την όγδοη ημέρα επίθεσης οι Τούρκοι εγκαταλείπουν τις θέσεις τους και συμπτύσσονται σε νέες στον περιορισμένο πυρήνα της πόλης, μεταξύ των σημερινών οδών Δήμου Τσέλιου, Αποστόλου Φαφούτη, Βλαχοπούλου και Στάικου, της πλατείας της Μητροπόλεως της Κεντρικής Πλατείας και της Πλατείας Χατζοπούλου.
Κυρίες και Κύριοι τι υπέροχο! Η συνωμοσία της ώρας και της ιστορίας στον χώρο ακριβώς που βρισκόμαστε τώρα! Εδώ παίχτηκε η τελική πράξη άλωσης της Πόλης. Η νοερή αλυσίδα της Ιστορίας, η σύνδεση παρελθόντος και παρόντος επετελέσθη ακριβώς εδώ που βρισκόμαστε {Αλλά οι Αιτωλοί, οχυρωθέντες άνωθεν του χαμαμίου, του και ήδη υπάρχοντος και διατρυπήσαντες πολλαχού τον μιναρέν του τζαμιού, εκτισμένον ένθα νυν ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής, κατεπολέμουν αυτούς…..}. Στις 5 Ι ουνίου αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο μερών. Στις 11 Ιουνίου εγένετο η παράδοσις της Πόλεως στους Έλληνες.
Σ’ όλο τον κόσμο ξαστεριά
Σ’όλο τον κόσμο ήλιος
Και στο Ζαπαντοβράχωρο όλο καπνός και αντάρα
Καπεταναίοι το κάψανε
Καπεταναίοι το καίνε…
Η σημασία της απελευθέρωσης της Πόλης αποτελεί μέγιστο Εθνικό και γεωγραφικό γεγονός πολλαπλώς ερμηνευόμενο!
Συνιστά καίριο πλήγμα στην καρδιά της Οθωμανικής Διοίκησης στην Δυτική Χέρσο Ελλάδα, ενώ από την άλλη η κατάληψη – απελευθέρωση της Πόλης λειτούργησε ως ανάχωμα στις Οθωμανικές δυνάμεις για την προέλαση τους προς τον νότο στην επαναστατημένη Πελοπόνησσο.Αρα βοήθησε στην εδραίωση της Επανάστασης εκεί έδινε τόπο στην εδραίωση της κλεφτοαρματολίτικης παράδοσης στην ευρύτερη περιοχή , που θα αποτελεί από εδώ και στο εξής τον φόβο των Τούρκων και γενικότερα ευνοούνταν κάθε νέα επαναστατική ενέργεια!
Απ’ την άλλη το Αγρίνιο στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπήρξε χαρακτηριστικό κέντρο – σύμβολο της πολιτικής της, για την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων μιας αγροτικής περιοχής! Από το οικονομικό της αποτέλεσμα ετρέφετο μία κατηγορία ευγενών αξιωματούχων προνοιάριων(μπέηδων), ενώ η περιοχή ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τα οικονομικά ενδιαφέροντα της ίδιας της οικογένειας του Σουλτάνου. Η απελευθέρωση του επομένως , χτυπούσε τα σύμβολα, τις καθιερωμένες συμπεριφορές και την καρδιά του οικονομικού μοντέλου , πάνω στο οποίο στηρίχθηκε όλο το οικοδόμημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αγαπητοί Συμπατριώτες
Οι Τοπικοί πρόμαχοι της Ελευθερίας που σήμερα γιορτάζουμε μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο γραμμένο με το αίμα τους! Αυτό λέει πως η Ελευθερία δεν είναι μία κατάσταση παθητική! Είναι πράξη ζωής, διαρκής αγώνας. Δεν είναι προσκέφαλο για ξεκούραση. Είναι μετερίζι για αγώνες! Την Ελευθερία την κερδίζει Εκείνος που είναι έτοιμος την κάθε στιγμή να βάλει για αντισήκωμα τη ζωή του…Για την ελευθερία δουλεύουμε, όταν ανυψώνουμε την πνευματική και υλική στάθμη του λαού μας, όταν δίνουμε στα νιάτα της χώρας ποιοτική Παιδεία, όταν ασκούμε την κοινωνική δικαιοσύνη, που είναι η δικαίωση της Ελευθερίας, όταν ημερεύομε τα πάθη, όταν βοηθούμε , συναισθανόμαστε το συνάνθρωπό μας. Είμαστε τότε πιο κοντά στο πνεύμα των αγωνιστών της Ελευθερίας και ακολουθούμε τον δρόμο που εγχάραξαν!
Ελευθερία σημαίνει να υπάρχουν πολιτικοί και άνθρωποι της εξουσίας που θα πονάνε τον τόπο τους, που δεν θα λειτουργούν μόνο με την φιλοδοξία τους, μεθυσμένοι από την οίηση της δύναμης της εξουσίας τους, αλλά που θα λειτουργούν με γνώμονα το συλλογικό καλό, με γνώμονα του να δημιουργήσουν προοπτική- όνειρα στην πατρίδα τους για τα νιάτα μας, για την συνέχεια του Ελληνισμού, για την συνέχεια της Ζωής, για να υπάρχει Μέλλον, Ελπίδα, Χαμόγελο, Ευτυχία!
Δεν θέλουμε πατρίδες που να διώχνουν τα παιδιά τους, δεν θέλουμε νέους που να μην αντιλαμβάνονται την σημασία- μεγαλειώδη αξία του υγιούς Πατριωτισμού, της Ελληνικής Ορθόδοξης ταυτότητας τους, αλλά και του μεγαλείου της Ελληνικής Παράδοσης τους, της ρίζας τους, της φύτρας τους, της μήτρας τους! Γιατί για να γίνεις πολίτης του Κόσμου με υγιή, διεθνιστική, κοσμοπολίτικη – πανανθρώπινη αντίληψη πρέπει πρώτα να γίνεις άνθρωπος – πατριώτης της Ελλάδας, να «βάλεις πλάτη» για αυτή από το μετερίζι σου, να γίνεις πολίτης και σεβάσμιος προσκυνητής Της Πατρώας Γης και εν προκειμένω της Θεσπέσιας Ευλογημένης Αιτωλοακαρνανικής Γης…….Πρέπει πρώτα περήφανα να νιώσεις Αγρινιώτης και μετά να αθροίζεις κάθε νέα σου ταυτότητα και έξοδο στις Αγορές του Κόσμου τούτου!
Να γιατί και τούτη η Θεσμοθέτηση της γιορτής ,σήμερα συντείνει προς αυτή την κατεύθυνση!!
Κυρίες και Κύριοι
Τούτη την ώρα που εκφωνείται αυτός ο πανηγυρικός λόγος η πλειοδοσία του εθνικισμού, της επιθετικότητας και της απειλής της γείτονας χώρας είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε έξαρση για πλείστους λόγους!
Ευχή μας μόνο η Ειρήνη, αλλά και η αδιαπραγμάτευτη διαχρονική μας θέληση ότι δεν παραχωρούμε σπιθαμή από τα εδάφη μας, ότι δεν δεχόμαστε κανένα ιστορικό αναθεωρητισμό στο Αιγαίο και μάλιστα, όταν σε κάθε παγκόσμια πολεμική αναμέτρηση η Ελλάδα εμπότισε με τόσο φόρο αίματος την διεκδίκηση της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του σεβασμού των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και όταν κουβαλάμε και ένα τόσο πολύχρονο παρελθόν πόνου, βασάνων και οπισθοδρόμησης από τους προγόνους αυτών που δυναμιτίζουν σήμερα το περιβάλλον Ειρήνης και αρμονικής συνύπαρξης!!
Είμαστε ίσως η μόνη χώρα στον κόσμο που χρειάστηκε να πολεμά επί εκατό και πλέον χρόνια , για να ολοκληρώσει την Εθνική της αποκατάσταση!
Δεν αποτελεί λοιπόν Εθνικισμό, ούτε φιλοπόλεμη διάθεση, απανθρωπιά να αρνείσαι να αποποιηθείς τον υγιή Πατριωτισμό σου , την Ελληνορθόδοξη ταυτότητα σου , την πολιτιστική ιδιαιτερότητα, γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο εκείνο που πολλές φορές φοβόμαστε να μιλήσουμε για τα δικαιώματα της Πατρίδας από τον κίνδυνο να χαρακτηριστούμε Εθνικιστές, Ρατσιστές, Ανάλγητοι από τους πλείστους Δικαιωματιστές, αρνητές της απλής λογικής- δικαιοσύνης και του διεθνούς Δικαίου! Ομιλούν «επαναστατικά», ανθρωπιστικά υποτίθεται από τον θώκο της δικής τους ευμάρειας, σκοπιμότητας, της δικής τους βολής και της ιδεολογικής αγκύλωσης που μολαταύτα είναι επικίνδυνη για την ακεραιότητα και για το μέλλον αυτής της υπέροχης Ελληνικής Γης, της χιλιοποτισμένης με τόσο αίμα αγωνιστών-προγόνων. Τούτο συνιστά Ύβρις και για όσους δώσανε την ζωή τους για να υπάρχει σήμερα Ελεύθερη Δημοκρατική Πατρίδα ,που αυτοί θα έχουν βήμα εκ του ασφαλούς και θα λένε τις θεωρίες τους….
Και κλείνω με τα σοφά λόγια του Εθνικού μας ποιητή του Σολωμού{Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα αισθανθείς μέσα σου να λαχταρίζει κάθε είδος Μεγαλείου!!}
Όπως τα όρισαν λοιπόν και στον τόπο μας οι πρόγονοί μας με τα άρματα τους αγώνες τους τα παραπάνω δίνουμε και εμείς βεβαίωση ότι θα τα συνεχίσουμε και στο παρόν και στο διηνεκές μέλλον!
Τα Ταυτοτικά μας Εν τυπώματα με τα οποία διατηρηθήκαμε, μεγαλουργήσαμε και δεν χαθήκαμε στο πέρασμα του χρόνου, οι φωτεινοί φάροι που οδηγούν σε Εύδιο λιμάνι΄
ΘΕΙΟΝ, ΠΑΤΡΙΔΑ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ , ΓΛΩΣΣΑ,ΠΑΙΔΕΙΑ,ΤΙΜΗ,ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ,ΔΙΚΑΙΟΝ,ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,ΦΙΛΟΤΙΜΟ,ΑΝΔΡΑΓΑΘΙΑ!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΟΓΟΝΙΚΗ ΜΑΣ ΓΗ , ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΜΑΣ!
