«Το θάρρος βρίσκεται ανάμεσα στον φόβο και την τόλμη», λέει μία γαλλική παροιμία και έξι αθλήτριες αψήφησαν τον φόβο και με θάρρος τόλμησαν να διανύσουν με μία σανίδα του σερφ, μία διαδρομή 1.800 χιλιομέτρων
«Το θάρρος βρίσκεται ανάμεσα στον φόβο και την τόλμη», λέει μία γαλλική παροιμία και έξι αθλήτριες αψήφησαν τον φόβο και με θάρρος τόλμησαν να διανύσουν με μία σανίδα του σερφ, σε 320 ώρες, μία διαδρομή 1.800 χιλιομέτρων (σχεδόν 1.000 ναυτικών μιλίων) από το Μονακό μέχρι το Μικρολίμανο του Πειραιά. Στη διαδρομή δεν φοβήθηκαν ούτε τον καρχαρία που συνάντησαν στη Μεσόγειο, ούτε τα μεγάλα κύματα, ούτε τις ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες. Σαν πυξίδα είχαν τον στόχο τους που δεν ήταν άλλος από τη συγκέντρωση χρημάτων για την ενίσχυση ιδρυμάτων που σχετίζονται με την καταπολέμηση του παιδικού καρκίνου.
Στις 4 Ιουνίου, η ατμόσφαιρα στον Όμιλο του Μονακό (Yacht Club de Monaco) θύμιζε γιορτή. Οι έξι «γυναίκες της θάλασσας», οι Στεφανί Μπαρνιέ, Αλεξάνδρα Λου, Ιτζιάρ Αμπασάλ, Εμανουέλ Μπεσιρόν, Μαρί Γκογιένς και Μαργκό Καλβέ, έκαναν τις τελευταίες προετοιμασίες πριν ρίξουν τη σανίδα τους στα νερά της Μεσογείου και ξεκινήσουν το ταξίδι τους προς το Μικρολίμανο του Πειραιά. Οι αθλήτριες αποχαιρέτησαν με ένα πίτσα πάρτι τις οικογένειες και τους φίλους τους και την επόμενη ημέρα τα πάντα ήταν έτοιμα για το μεγάλο ταξίδι. Στην προκυμαία του Μονακό εκτυλίχθηκαν ιδιαίτερα συγκινητικές σκηνές διότι οι τρεις από αυτές είναι μητέρες και αποχωρίστηκαν τα παιδιά τους. Μάλιστα, η Μανού (Εμανουέλ) Μπεσιρόν έβαλε τα κλάματα όταν άφησε από την αγκαλιά το, μόλις, δύο μηνών μωρό της.
Το εγχείρημα της «σανιδο- κολύμβησης» από το Μονακό μέχρι την Ελλάδα τελεί υπό την αιγίδα του Πρίγκηπα Αλβέρτο του Μονακό ενώ τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από αυτή την προσπάθεια θα δοθούν στο Ίδρυμα της Πριγκίπισσας Σαρλίν του Μονακό και στο Ίδρυμα «Ελπίδα» με στόχο να βοηθήσουν παιδιά που πάσχουν από καρκίνο αλλά και τις οικογένειές τους.
Και η εμπνεύστρια αυτού του εγχειρήματος, η 46χρονη Στεφανί Μπαρνιέ γνωρίζει πολύ καλά από μάχες με τον καρκίνο καθώς τέσσερις φορές βρέθηκε απέναντί του και αναδείχθηκε νικήτρια. Η Στεφανί Μπαρνιέ είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στην αθλητική ναυαγοσωστική και είναι κάτοχος ρεκόρ Γκίνες στις μεγάλες αποστάσεις.
«Άρχισα να σώζω ανθρώπους στη θάλασσα από την ηλικία των 18 ετών. Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό από το να προσπαθείς να ξεπεράσεις τα όριά σου. Νίκησα τέσσερις φορές τον καρκίνο και θέλω να βοηθάω τους ανθρώπους».Στο βιογραφικό της υπάρχουν πολλές διακρίσεις αλλά και χιλιάδες ναυτικά μίλια πάνω σε paddle με στόχο πάντα να ξεπερνάει τον εαυτό της και να στέλνει με αυτόν τον τρόπο κοινωνικά μηνύματα.
Η περιπέτεια από το Μονακό στον Πειραιά και ο καρχαρίας
Το μοναχικό ταξίδι των αθλητριών από το Μονακό στον Πειραιά συνόδευε ένα καταμαράν, στο οποίο οι «γυναίκες της θάλασσας», όταν δεν βρίσκονταν στο υγρό στοιχείο, έτρωγαν και ξεκουράζονταν.
Στο ροζ – λευκό paddle επέβαινε, κάθε φορά, μία αθλήτρια και όταν κουραζόταν τη θέση της έπαιρνε η επόμενη της βάρδιας. Αντί για κουπιά χρησιμοποίησαν τα χέρια τους και, με αυτόν τον τρόπο, προσπαθούσαν να διανύσουν όσα περισσότερα χιλιόμετρα (ναυτικά μίλια) μπορούσαν προκειμένου να φτάσουν όσο το δυνατόν πιο κοντά στο τέρμα του ταξιδιού. Για κάθε χιλιόμετρο οι ενδιαφερόμενοι πρόσφεραν 100 ευρώ ως δωρεά και τα χρήματα θα δοθούν στα δύο Ιδρύματα.
Κάθε ταξίδι όμως στη θάλασσα έχει και τις περιπέτειές τους. Οι τολμηρές θαλασσοπόροι συνάντησαν κακές καιρικές συνθήκες με το ψηλό κύμα της Μεσογείου να τις απειλεί. Η Μαργκό Καλβέ έπαιξε με τα δελφίνια αλλά η μικρότερη της παρέας, η 22χρονη Μαρί Γκογιένς ήρθε αντιμέτωπη με έναν καρχαρία. Η ψυχραιμία αποτέλεσε καλό σύμβουλο και το κήτος επέστρεψε στα βάθη της θάλασσας, στο σπίτι του.
Το συνοδευτικό καταμαράν διέθετε τον κατάλληλο εξοπλισμό ώστε να οι θαλασσοπόροι να λαμβάνουν τα δελτία καιρού αλλά και να επικοινωνούν με τους οικείους τους. Κατά τη διάρκεια της υπερπροσπάθειας οι αθλήτριες φορούσαν ειδικές στολές ώστε να τις προφυλάσσουν από τις μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες ενώ διατροφολόγος είχε επιμεληθεί τη διατροφή τους.
Η άφιξη των έξι θαλασσοπόρων στο Μικρολίμανο μετατράπηκε σε γιορτή. Ο Ναυτικός Όμιλος Ελλάδος είχε φροντίσει για μία εντυπωσιακή υποδοχή αντάξια της προσπάθειας. «Μαζί με τις οικογένειές τους τις παρακολουθούσαμε από το εντευκτήριο του Ομίλου να πλησιάζουν στη στεριά. Οι ιστιοπλοϊκές ομάδες του Ομίλου βγήκαν να τις προϋπαντήσουν και να τις συνοδέψουν μέχρι έξω. Στο τελευταίο μίλι μπήκαν στο νερό δύο paddle και οι έξι αθλήτριες μοιράστηκαν από τρεις σε κάθε ένα. Στη στεριά τις περίμεναν οι συγγενείς τους, ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης και η μπάντα του δήμου», δήλωσε ο Χριστόφορος Στράτος, Έφορος Λιμένος του Ν.Ο.Ε.
Όταν οι έξι αθλήτριες πάτησαν στην γη του Πειραιά αμέσως αναζήτησαν τις οικογένειές τους, οι οποίες είχαν έρθει αεροπορικώς στην Ελλάδα. Η Μανού δεν άφηνε από την αγκαλιά της το δύο μηνών μωρό της και αυτό, σα να καταλάβαινε, δεν ήθελε να την αποχωριστεί.
Η διαδρομή από το Μονακό στον Πειραιά αποτελεί για τις έξι θαλασσοπόρους ένα είδος προπόνησης εν όψει ενός πιο μεγάλου εγχειρήματος. Επόμενος στόχος είναι να διανύσουν με τον ίδιο τρόπο τα 8.000 χλμ. που χωρίζουν το Περού από τη Γαλλική Πολυνησία. Θα «σανιδο – κολυμπήσουν» στη ρότα του Θορ Χεγιεντάχι. Ο Νορβηγός ανθρωπολόγος, το 1947, με τη σχεδία Κον Τίκι (απ΄ όπου πήρε το όνομα και η κινηματογραφική ταινία), πέντε άτομα πλήρωμα και έναν παπαγάλο, έφτασαν ύστερα από 101 ημέρες στον προορισμό τους.
Πηγή:kathimerini.gr
