Σε διαρκή επαγρύπνηση και σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς βρίσκεται η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Ήπατος (ΕΕΜΗ) μετά την εμφάνιση κρουσμάτων οξείας ηπατίτιδας σε παιδιά στην Ευρώπη και την Αμερική.
Όπως επισημαίνει η ΕΕΜΗ αν και στη χώρα μας δεν έχει αναφερθεί αύξηση κρουσμάτων ηπατίτιδας στα παιδιά οι κλινικοί γιατροί καλούνται να είναι σε εγρήγορση γι’ αυτήν την αναδυόμενη κατάσταση και να επαγρυπνούν για την έγκαιρη ανίχνευση παιδιών ηλικίας μικρότερων των 16 ετών, που παρουσιάζουν συμπτώματα ηπατίτιδας χωρίς σαφή αιτιολογία.
Τα συμπτώματα αυτά είναι τα εξής:
- ίκτερος
- υπέρχρωση ούρων ή/και αποχρωματισμό κοπράνων
- κνησμός
- αρθραλγία/μυαλγία
- πυρετός, ναυτία
- εμετός ή κοιλιακό άλγος
- λήθαργος ή απώλεια όρεξης
- τρανσαμινάσες ορού > 500 IU/L
«Ο όρος «ηπατίτιδα» αναφέρεται σε φλεγμονή του ήπατος. Είναι συχνά λοιμώδους αιτιολογίας, αλλά υπάρχουν και άλλες μορφές, όπως η αυτοάνοση και η φαρμακευτική. Οι ιογενείς ηπατίτιδες οφείλονται κυριότερα σε πέντε ιούς (Α έως Ε), που μεταδίδονται, είτε παρεντερικά, είτε μέσω τροφών. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε κανένα περιστατικό οξείας ηπατίτιδας που καταγράφηκε στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία, δεν απομονώθηκε ιός ηπατίτιδας και δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση με ταξίδια» επισημαίνει η ΕΕΜΗ.
Ειδικότερα, σε έγγραφο ΕΟΔΥ που έλαβε η ΕΕΜΗ αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: «Το κλινικό σύνδρομο εμφανίζεται σε παιδιά ηλικίας έως 16 ετών και περιλαμβάνει οξεία ηπατίτιδα με αξιοσημείωτα αυξημένες τρανσαμινάσες, συχνά ίκτερο και γαστρεντερικά συμπτώματα (κυρίως εμετούς) που προηγούνται του ίκτερου.
Στην Αγγλία υπάρχουν περίπου 60 περιστατικά υπό διερεύνηση, με τις περισσότερες περιπτώσεις να είναι ηλικίας 2 έως 5 ετών. Ορισμένες περιπτώσεις χρειάστηκαν μεταφορά σε εξειδικευμένες παιδιατρικές ηπατολογικές μονάδες και ένας μικρός αριθμός υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση ήπατος. Σύμφωνα με αναφορές των ειδικών μονάδων κανένα παιδί δεν έχει πεθάνει. Η υποκείμενη αιτία της αύξησης, από τις αρχές του 2022, παραμένει επί του παρόντος άγνωστη».
Οι οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας συνιστούν προσοχή και προτεραιότητα στον προσδιορισμό της αιτιολογίας των περιπτώσεων, ώστε να υπάρχει συντονισμός των περαιτέρω κλινικών δράσεων και των μέτρων δημόσιας υγείας.
