Οι Αμερικανοί βρίσκονται ξανά και ξανά, έπειτα από κάθε πολύνεκρη επίθεση ενόπλου, να (παρ)ακολουθούν περίπου την ίδια αλληλουχία καταστάσεων: Η αρχική φρίκη και ο θρήνος γίνονται οργή και αγανάκτηση… Η οργή και η αγανάκτηση γεννούν εκκλήσεις για νομοθετική δράση… Το λόμπι της οπλοκατοχής (NRA) και οι Ρεπουμπλικάνοι που το στηρίζουν μπαίνουν στο στόχαστρο επικρίσεων… Η Βουλή των Αντιπροσώπων προωθεί πιο αυστηρά μέτρα περιορισμού της οπλοκατοχής… και τελικώς όλα αυτά μπλοκάρονται στη Γερουσία και «ξεχνιούνται» μέχρι την επόμενη μεγάλη πολύνεκρη επίθεση.
Το μήνυμα που στέλνουν οι δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ είναι σαφές: Οι Αμερικανοί δεν πιστεύουν μεν ότι ο περιορισμός της οπλοκατοχής θα έλυνε όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με την ένοπλη βία, ωστόσο στην πλειονότητά τους υποστηρίζουν την αυστηροποίηση του υπάρχοντος πλαισίου (την επιβολή απαγορεύσεων στις πωλήσεις επιθετικών όπλων εφόδου, την αυστηροποιήση των ελέγχων ιστορικού που επιτρέπουν σε κάποιον να μπορεί να αγοράσει όπλο κ.ά.).
Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, παρά τη συναίνεση σε εθνικό/ομοσπονδιακό επίπεδο, δεν είναι πιθανό όσα τραγικά προηγήθηκαν τις περασμένες ημέρες (η «σφαγή» στο δημοτικό σχολείο του Τέξας και η συνακόλουθη δραματική έκκληση εκ μέρους του προέδρου Τζο Μπάιντεν) να οδηγήσουν στην ανάληψη νομοθετικής δράσης, όπως σημειώνει ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής Ρόναλντ Μπράουνσταϊν σε άρθρο του για το Atlantic. Γιατί όμως;
Το «φιλιμπάστερ» γεννά εμπόδια
Ο Μπράουνσταϊν εξηγεί πως το θέμα του ελέγχου της οπλοκατοχής είναι ένα από εκείνα στα οποία συγκρούονται η κοινή γνώμη από τη μια πλευρά και το επονομαζόμενο «φιλιμπάστερ» από την άλλη. Τι είναι το «φιλιμπάστερ» («filibuster»); Μια ρύθμιση – διαδικασία σύμφωνα με την οποία απαιτείται η στήριξη 60 Γερουσιαστών σε σύνολο 100 προκειμένου να περάσει μια νομοθεσία προς ψήφιση.
Για έναν «κανόνα –άτυπο βέτο– που επιτρέπει σε γερουσιαστές να καταλαμβάνουν την έδρα και να αρνούνται να παραχωρήσουν τον λόγο, εμποδίζοντας την ψήφιση νόμων εφόσον αυτοί δεν έχουν ψηφισθεί από το 60% της αίθουσας», έκαναν λόγο σε άρθρο τους προ μηνών οι New York Times, υποστηρίζοντας πως το «φιλιμπάστερ επιτρέπει στο κόμμα της μειοψηφίας να εμποδίζει την ψήφιση νόμων».
Στατιστικά
Οι Δημοκρατικοί έχουν κερδίσει επτά από τις οχτώ τελευταίες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, πράγμα πρωτοφανές. Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι ωστόσο εκείνοι που ελέγχουν τη Γερουσία τα 22 από τα τελευταία 42 χρόνια, όπως σημειώνει στην ανάλυσή του ο Μπράουνσταϊν, επικαλούμενος στοιχεία της δεξαμενής σκέψης New America.
Σημειωτέων πως κάθε Πολιτεία των ΗΠΑ εκλέγει δύο γερουσιαστές (βλ. 100 γερουσιαστές για 50 Πολιτείες), κι αυτό ανεξάρτητα από τον πληθυσμό της. Τούτο σημαίνει, ωστόσο, πως οι μικρότερες σε πληθυσμό Πολιτείες έχουν το ίδιο βάρος στη Γερουσία με τις μεγαλύτερες…
Για να μπορέσει να υπάρξει οποιαδήποτε ελπίδα ανάληψης δράσης από την πλευρά του Κογκρέσου στο μέτωπο του ελέγχου της οπλοκατοχής, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το επονομαζόμενο «φιλιμπάστερ» θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί ή εξαλειφθεί, καταλήγει στην ανάλυσή του ο Μπράουνσταϊν. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν φαντάζει πιθανό στον δρόμο προς τις επόμενες ενδιάμεσες εκλογές που είναι προγραμματισμένο να πραγματοποιηθούν τον ερχόμενο Νοέμβριο, κρίνοντας τις πλειοψηφίες στα δύο σώματα του Κογκρέσου: τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία.
Με πληροφορίες από Atlantic, New York Times
