Με ιδιαίτερη χαρά λάβαμε και δημοσιεύουμε την ευχαριστήρια επιστολή κόρης ασθενούς που νοσηλεύτηκε πρόσφατα στο νοσοκομείο του Αγρινίου και στο χειρουργικό τμήμα.
Η επιστολή της κ. Πέπης Μεταξά:
«Πραγματοποιώντας την εισαγωγή του στο νοσοκομείο, ο ασθενής καταβάλλεται από πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα. Φόβος, άγχος αλλά και ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά. Το χειρότερο στην ψυχολογία του, είναι η πιθανή αγενής και βεβιασμένη αντιμετώπισή του, από την υγειονομική δομή στην οποία έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για το πολυτιμότερο αγαθό, την υγεία του.
Η εισαγωγή της μητέρας μου στο Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου, στην χειρουργική μονάδα, μόνο άριστες εντυπώσεις μας άφησε. Η ευγένεια, η κατανόηση και η έμφυτη ζεστασιά του νοσηλευτικού προσωπικού απέναντί μας, απερίγραπτη. Η αντιμετώπιση του χειρουργού ιατρού στο άγχος της οικογένειας, η ύπαρξη διαλόγου, η απάντηση στις απορίες μας, μας συγκίνησε.
Ο αγώνας που γίνεται σήμερα στα νοσοκομεία της χώρας μας είναι άνισος και ιδιαίτερα δύσκολος. Το υγειονομικό προσωπικό καλείται καθημερινά να δώσει μάχες για να ανταποκριθεί σωματικά και ψυχικά στο σκληρό εργασιακό καθεστώς με τις τεράστιες ελλείψεις.
Μέσα στην μαυρίλα και στη δυσαρέσκεια των ημερών, θα πρέπει να αναγνωρίζεται η προσπάθεια αυτών που αντιστέκονται στην προχειρότητα του συστήματος και με τα πενιχρά τους μέσα προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά και να παραμείνουν άνθρωποι.
Είμαστε ευγνώμονες για το τεράστιο ανθρωπιστικό έργο που επιτελείτε ιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό του Γ.Ν.Αγρινίου, αλλά και των υπολοίπων νοσοκομείων της χώρας μας.
Είστε οι καθημερινοί μας ήρωες.
Σπύρος Παναγιωτόπουλος (Χειρουργός), Μαρία Καλουδιώτη (Αναισθησιολόγος), Μαρία Βλάχου (Αναισθησιολόγος), Γιώργος Μπρούντζος, Βάσω Μόσχου, Σοφία Νίκου, Κώστας Τσουραπούλης, Παναγιώτης Μπινιάρης, (Νοσηλευτικό Προσωπικό).
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ.
Πέπη Μεταξά
(Γραμματέας κέντρου αποκατάστασης ΑμεΑ)
Αφιερώνω το παρακάτω ποίημα του Θωμά Ιωάννου, «Πρώτες Βοήθειες»:
Ξέρω, δε θα βρεθεί αντίδοτο
Στο δηλητήριο της ύπαρξης
Φαρμακωμένοι θα φεύγουμε
Από την ξενιτειά του κόσμου
Έτσι και τα φιλιά μας πικρίζουν κάποτε
Είναι τότε που τα λόγια μας
Σταλάζουν τη μελάνη τους
Στους βλεννογόνους της νύχτας
Μα έλα να αγκαλιαστούμε απόψε
Εφημερεύει πάντοτε η αγάπη
Δε σώζει ζωές
Ξέρει όμως να δίνει τις πρώτες βοήθειες
Έστω μια απλή περιποίηση τραυμάτων».
